லக்ஷ்மி: வணங்குகிறேன் ஸ்வாமி!
மகாவிஷ்ணு: நலமுடன் இரு தேவி ஏன் இவ்வாறு உன் முகம் வாடியுள்ளது தேவி?
லக்ஷ்மி: நான் நமது மக்களை கண்டு கவலை கொண்டுள்ளேன் ஸ்வாமி!
மகாவிஷ்ணு: அவர்களுக்கு என்னவாயிற்று தேவி?
லக்ஷ்மி: ஸ்வாமி! இப்பொழுதெல்லாம் மக்கள் அமைதியுடனும் நலமுடனும் வாழ்வதற்கான சூழ்நிலைகள் இல்லை ஸ்வாமி!சுனாமி, பூகம்பம் போன்ற இயற்கை சீற்றங்களால் மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக அழிவதை கண்டு நான் கவலை கொண்டுள்ளேன் ஸ்வாமி!
மகாவிஷ்ணு: இது மட்டுமின்றி இன்னும் பல அழிவுகளும் ஏற்பட வாய்ப்புள்ளது, தேவி!
லக்ஷ்மி: ஸ்வாமி! ஏன் மக்களை இவ்வாறு துன்பத்துக்கு உள்ளாக்குகிறீர்?
மகாவிஷ்ணு: இது என்னால் ஏற்பட்ட துன்பம் இல்லை, மக்களே தேடிக்கொண்ட துன்பம்,தேவி!
லக்ஷ்மி: என்ன ஸ்வாமி கூறுகிறீர்?
மகாவிஷ்ணு: ஆம், தேவி! இங்கே பார்!இந்த மக்கள் அனைத்து சுகங்களும் பெற்று நலமுடன் வாழவே இவ்வாறு பூமியை பசுமையான மரம், செடி, கொடிகளையும், நீர் நிலைகளையும் கொண்டு படைத்திருக்கிறேன்!
மகாவிஷ்ணு: இதை அழிக்க கூடாது என்பதற்காகவே, அவர்கள்
பலன் பெரும் கையில் உணவாகவும், குடிநீராகவும் அமைத்தேன். எனினும்,இந்த மக்கள் அதை இவ்வாறு அழித்துக் கொண்டிருக் கின்றனர்.
லக்ஷ்மி: அதற்காக இது அதிகபட்ச தண்டனையாய் தெரிகிறது, சுவாமி! இதை தங்களால் தடுக்கவியலாதா?
மகாவிஷ்ணு: இல்லை, தேவி! அவர்கள் செய்த பாவச்செயல்களுக்கான பலன்களை அனுபவிக்க வேண்டியது நியதியாகும்.
லக்ஷ்மி: இதிலிருந்து மக்களை காப்பாற்ற ஏதும் வழி உள்ளதா? சுவாமி!
மகாவிஷ்ணு: ஒரு வழி உள்ளது, தேவி! மேலும் நீர்நிலைகளை அசுத்தம் செய்யாமலும்,மரங்களை அழிக்காமலும், புதிய மரங்களை நட்டு வளர்ப்பதன் மூலமாகவும் இந்த இயற்கையின் சீற்றங்களை சற்றே குறைக்கலாம்.
லக்ஷ்மி: நல்லது சுவாமி! நான் இப்போதே பூவுலகில் ஒரு ஆசிரியையாக அவதரித்து மாணவர்கள் மூலம் இச்செயலை செய்ய எனக்கு அனுமதி தாருங்கள், ஸ்வாமி!
மகாவிஷ்ணு: நில்! தேவி! இது மாணவர்கள் மட்டும் அல்ல, குழந்தை முதல் பெரியவர் வரை உணர வேண்டும்.
மகாவிஷ்ணு: எனவே, நானும் இப்பூவுலகில் அவதரித்து ஒரு இயக்கத்தை ஆரம்பித்து மக்களிடையே இதுப்பற்றி விழிப்புணர்வு ஏற்படுத்தி செயல்படுத்தப் போகிறேன். வா! செல்வோம்!
